My visual diary:
This project was an assignment I had to make and I included 14 days of work.
At first I didn't know where to start there are so many things that happen in a day that for me it was difficult to choose a subject from each day.
To make it easier for myself I decided to write a poem for each day (like a resume) and then make work that illustrates or fits the poem.
I started with researching storytelling and from there I got tangled up in modern-day poetry which surprisingly immediately grabbed my attention and interest.
The project started with every day for 14 days straight I wrote a poem and did research.
I found a new talent and a new hobby.
All the art pieces are made for the poems and form a visual dairy to show my thoughts and feelings for 14 days.
As I went on this amazing journey I really got to see my own growth as writer.
With the days the poems got the better.
I hope the project which includes all forms of art that enjoy tells the story of my 14 days as a writer.
Day 1: Op veel manieren beginnen,
Een beeldend dagboek
Of een dagboek in beelden ?
Ik kan op vele manieren beginnen
Maar kan het eind me nog niet in beelden.
Het verhaal is ook nog niet geschreven
De mensen die me kennen weten; dat bij elke lijn die ik trok en letter die ik schreef me had trilde
En ik weet nog niet wat ik met deze trillende hand en woordspeling je kan gaan geven
Want de 1 zal zeggen dat ik fluister en de ander dat ik gilde
Ik weet wel dat ik 19 jaar oud ben en veel heb mogen beleven
En nu de kans kreeg om even met je te delen
Hoe je mijn woorden hoort
Dat mag je zelf bepalen
Maar doe rustig aan we hebben nog 14 verhalen.
Day 2: 1X per dag,
Een 2e dag om te dichten.
Ik probeer me nu 1X per dag op een woordspelingen te richten
1X per dag neem ik jullie mee langs mijn verhaal en me gevoel
Tegenslagen ken ik namelijk veel te veel
Veel geleerd en veel te vaak op gestaan
Maar heb nog steeds het zelfde doel
Probeer alle woorden in me hoofd op te splitsen deel bij deel
Maar mijn hoofd zit altijd vol !
Het lijkt wel als of het over loopt !
Maar......
Ik hou van naar de zonsondergang kijken van oranje tot geel.
Dat is waarom ik elke dag teken en mezelf ben in plaats van te werken aan een theater roll
Dus doe niet als of ik op een podium sta !
Want ben soms stil en dan denk ik even
Misschien denk ik dan zelfs het meeste
En als je me de kans geeft hoop ik dit ooit voor te kunnen lezen.
Day 3: Uit balans
Vanochtend werd ik wakker als een danser zonder fysio
Ik voel me vrij maar ben uit balans
Ik mag niet vallen als een koorddanser tussen de trapeze
Maar van een nieuwe hoogtes heb ik niks te vrezen
En ik wil in deze trapeze- para normaal- para deren tot in het Paradiso
Dat is prachtig toch ?
Of zit ik te diep in de kronkels van mijn eigen kop
Vast als een duiker in de aller diepste trog ?
Wachtend tot ik terug getrokken word
Terug naar realiteit ?
Van realiteit heb ik realistisch gezien alleen maar spijt !
Want ik zie alleen maar ronde mannen
Discussiëren en elkaar confronteren aan een ronde tafel
Terwijl zij zich volproppen van ronde borden
En dan beslissen over onze nieuwe rang orde !
Dat is toch theoretisch in de toekomst ook niet in orde ?
Veel te veel vragen met veel te lagen
Dus welke idealen ga jij verbaal achter je laten om de echte verhalen te achter halen.
En eigelijk was dit gedicht gedicht om te vertellen dat vanochtend toen de gordijnen dicht waren ik een uurtje langer bleef slapen.....
Day 4: 20:18,
Vandaag mocht ik weer kijken hoe mijn oppas kind ongedeerd kan spelen
Kan ik nog leven zo ongedeerd ?
Ongedeerd en onverweerd nooit bezeerd nooit verkeerd en elke dag weer veilig terug gekeerd
Misschien een simpel zijn maar voor mij het motiveert
Om na een hele dag oppassen, afwassen en mensen die dingen van je verwachten
Om precies 18 over 8en
Naar mijn kamer te kruipen
En voor vandaag niet op een kier maar de deur volledig te sluiten
Ik kijk uit mijn gesloten raam
En de regen begint te tikken
Eerst rustig aan
Maar al snel is er hagel buiten
Ik zit stil en wil tijdens het tikken
Punctueel op tijd beginnen
Maar ik voel me prikkelig Als kruipen onder prikkel draad want nieuwe woorden
Prikkelen mij
En zo als ik al zei
Ik wil punctueel op tijd beginnen niet voor populariteit maar om praktisch in de praktijk te kunnen promoveren
Naar een eerste jaars kunst student
Het enige dat nog speelt in mijn hoofd om 18 over 8ten en het gaat niet zo als ik verwachtte ik wil het niet belasten
Maar wil het wel heel graag
En zo om 18 over 8en zeg ik tegen mijn moeder het is tijd om weer te dichten
En ze kijkt naar de tijd en ik weet dat ze me stiekem toe lachte.
Day 5: Stilte coupé,
In de trein van Den Haag naar Utrecht Centraal.
Schrijf ik sneller dan een sprintende intercity mijn verhaal
Want het is hier rustig in de stilte coupé
Geen geluid
Geen verbaal kabaal maar alleen het fluisteren van mij en de wielen op het spoor
De wielen op het spoor behouden het zelfde tempo als mijn pen en papier beide gaan als maar door
En van het ritmische rommelen dat zonder muziek in mijn oren verandert in trommelen
Dwalen mijn gedachten af hier in de stilte coupé.
Day 6: De stroom van tijd,
Vanochtend weer eens veel te laat op gestaan
Een hele ochtend rustig aan gedaan
Je kent het wel, het is bekend
Wakker worden naast een persoon die steeds dichter bij je hart komt
En zo
lang dradig lang lekker blijven liggen
lang dradig lang blijven lachen en van elkaar leren
Langdradig Luisteren naar elkaar levens lessen
Je veilig voelen en vooral niet stressen
Want het is lang dradig lang leuk en misschien worden het geen leugens maar wordt het liefde
Maar het einde van zo’n ochtend zal uiteindelijk komen
Want de stroom van tijd blijft altijd stromen
De middag is begonnen ik moet alweer gaan
Het voelde goed hoe deze 2 dagen zijn gegaan
Want het moment was zeldzaam
Ik pak me spullen hier en daar
En voor dat ik ging ren ik naar de spiegel
Check me ring en heb nog 1X mijn oorbel goed gedaan
Zittend in de trein kan ik het niet geloven
Hoe de stroom van tijd altijd door blijft stromen.
Day 7: Als ik kon !
Als ik kon dichten als dat ik danste
Dan waren deze 14 dagen zo vol gedanst.
En als ik kon dansen als dat ik teken
Dan was elke keer dat ik danste geen optreden maar een expositie.
En als ik kon tekenen als dat ik kon dichten
Dan zou ik een heel verhaal op schetsen en jullie aandacht grijpen.
Ik zou als ik begin met tekenen jullie allemaal kunnen bereiken
En meenemen door een verhaal geschapen uit alleen maar lijnen
En bij elke lijn die ik trek en punt die ik zet
Wordt het verhaal stap bij stap geschept.
Jullie telefoons gaan vliegensvlug op vliegtuigstand
want jullie willen geen magisch moment missen
Jullie zijn concreet en creatief mijn lijnen aan het consumeren
Een concept in een column waar weer een nieuwe lijn begon
En ik zal het niet compliceren want dat is al snel veel te overdreven
Het gaat om een combinatie tussen hoe ik dicht
En hoe ik teken
En ooit, al kunnen we het nu nog niet weten
Hoop ik geen compacte maar de meest chaotisch grote concert zaal vol te kunnen spreken
En dan te vertellen over het gedicht
Dat ik schreef op dag nummer 7.
Day 8: Schotwond,
Ik twijfel aan me toekomst
Ik twijfel of ik het wel ga halen
En ik twijfel aan mijn kunnen
Want een schotwond van afwijzing is moeilijk te vullen
De tijd blijft tikken en is moeilijk bij te houden
Normaal ben ik vol vertrouwen een jongen waar je echt op kan bouwen en ook al zijn me dromen zwaar, ik zal ze altijd met me mee sjouwen
Maar een gewond man is moe van al het getil en gesjouw
en na lange tijd sta ik stil
Ik kom tot stilstand en voel dat van de uitputting mijn keel nog droger is dan het zand op het Zuiderstrand
En mijn spieren voelen leeg
Leeg als het laatste bloesem blaadje dat vandaag naar de grond zweeft
zo slap
Daar sta ik dan
Stil met 2 benen op de grond en een grote schotwond
De zon schijnt fel in mijn gezicht en probeert me tegen te werken
Maar hier zwetend in de zon zal ik zweren dat geen scherpschutter die mij probeert te raken door me af te kraken ooit tussen mij en dromen zal komen
Dus morgen loop ik verder
En vandaag stond ik even stil.
Day 9: De wolken jongen.
Vandaag zat ik ziek op de bank
Dus kon alleen maar fantaseren
Daar zat ik dan fenomenaal te fantaseren
In mijn fantastische pyjama
Zoals ik veel te vaak doe
In fantaseren ben ik ook best wel goed
Maar vandaag hoop ik dat mijn fantasie verhaal er echt toe doet
Dus vandaag fantaseer ik over Willie de wolken jongen
Willie de wolken jongen woont op een witte wolk
Zo’n wolk waar mensen vormen in beelden
En daarna de inspiratie met elkaar deelden
Terwijl ze liggen in een groene weide,
de wolk voorbij zien drijven
Hun hand uitstrekken en de wolk proberen te grijpen
En ik kan je garanderen dat Willie terug greep
Om je hand vast te pakken maar de afstand is te groot
Willie vindt het maar saai bij het wolken volk
En zou liefst tussen de mensen op aarde wandelen
En zoals ik tussen de wolken wil glijden
Wilt Willie zich tussen echte mensen begeven
Het zal voor ons allebei slechts een fantasie blijven
En zo zit ik op de bank en Willie op een wolk en fantaseren wij beide fanatiek maar eindigen toch weer met een leegte
Voor Willie is het natuurlijk anders dan voor mij maar ergens zullen we op elkaar lijken
Willie irriteert zich aan de wolken maatschappijen
En wil soms niet eens tussen het wolken dek blijven
Willie heeft wel wat wolken vrienden waar van hij weet dat
Hoe grijs ook het leed
En hoe donderig ook de tijden
Ze zullen voor elkaar blijven vliegen
Maar met de rest van het wolken volk kan hij niet connecten
Hij vindt ze simpel en saai en neemt de voorhand in alle gesprekken
En in alle luchtige lessen zat hij nooit echt op te letten
Want hij was de echte wereld aan het waarnemen
En hij probeerde wel van wolken wijven te houden
Maar na lange, hete tijden verdampte de relatie met alle wolken vrouwen
Zo bleef hij alleen
Ze noemde hem warrige Willie
Willie met ze hoofd niet in de wolken maar op aarde
Niet klaar voor alle hoge wolken gevaren
Willie die niet houdt van regen
Dus volgens niemand klaar was voor het grote wolken leven
En zo op 2000M hoogte voelde Willie onze wolken jongen nog steeds die ene leegte
En nog steeds niet op zijn plek
Hij probeerde om de aarde heen te zweven
Probeerde als meneer mist neer te dalen
Maar hij wist dat mensen nog steeds door hem heen zagen
En hem nooit echt aan konden raken
Dus zo bleef een leven op aarde een akelige fantasie
Willie ligt nog steeds op zijn witte wolk
En voor het slapen
Rijkt hij nog 1X naar de aarde
Strekt zijn arm nog 1X uit
En dan moet hij maar geloven
Dat zonder ooit op aarde te komen
Wolken Willie in de deze wolken wereld
Omringd door wolken volk
ook op zijn eigen plek zal komen
Day 10: Haiku
Ik kruip door de modder
Tot ik loop over rozen
Eindig op mijn plek
Day 11: Woorden universum
Het voelt alsof ik drijf in een woorden universum
Het moment dat je je ogen dicht doet en je door een lange, lichte stroom heen en weer getrokken wordt
Ik overstroom door woorden omdat ik geen punt durf te zetten
En voor een komma zie ik niet eens meer de plekken
Ik drijf weg maar sta perplex
Laat me meevoeren maar ben toch in protest
Niet omdat ik me tegen de stroom verzet
Maar het moeilijk vind om met de stroom te worden mee genomen in mijn schrijvers proces
Ik moet los laten !
Ik dompel me onder in een universum van woorden maar ik wil wel weer boven komen
Om naar adem te kunnen happen
Dus ik adem uit
En ik adem in
Met zuurstof in mijn lucht wegen
Dompel ik me wederom weer onder en duik naar beneden
Deze keer zonder duikbril
En zonder terug te keren
Op zoek naar de juiste manier om de woorden te formuleren
In mijn universum van woorden is wel zuurstof
En ik hoopte dat je me hier opzocht
En me terug trok
Wanneer ik weg drijf
Maar wanneer ik daar lig komen mijn woorden op universele niveaus
En ik schilder ze op met universele woorden penselen
En wanneer ik ze uitspreek hoop ik je gehoor te strelen
En alle beelden wel degelijk duidelijker te maken dan het 4D in het Omniversum
En morgen duik ik terug in mijn eigen woorden universum.
Day 12: Herinneren
Vandaag weer visie op scherp en opgepast
Ik vertoon steeds volwassener gedrag
Maar het kind in mij dat er altijd al was
Dat lacht
Nog zacht
Met pracht
En dan opeens oh zo onverwachts weer terug gebracht naar de avonturen die ik al heb gehad
En dát
Dát zijn de avond lange avonturen
Of avonturen die niet lang zullen duren
Een kort moment
Of een lange periode
Maar momenteel zijn het de magische momenten die je met iemand deelt
Waarmee je je moeizame hoofd rustig streelt want soms wordt het te veel
En je je hoofd weer kalm maakt
Het moment achter je laat
En verder gaat
Ja, ik herinner me die dingen net zo graag
Als jij
En zij
En hij
En misschien herinner jij je dingen vaag
Maar het gaat om de emotionele laag
Die je daarna met je meedraagt
En zo zijn de periodes die jij hebt beleefd
Ook al was je onbeleefd, onvolwassen, ongewassen of ontevreden
En het zijn alle periodes in je leven
Die on-vervangbaar zijn
Dus laat ze je ontroeren
Je helpen met je koersen
Je richting geven
En ook al voel je je niet begrepen
Of vast gegrepen
Breek los
Vlieg weg
Want niks is te overdreven
En onthoud
jij bouwt je eigen wegen
Day 13: Kleine kunstenaar.
De zon gaat bijna onder
Een kleine kunstenaar pakt zijn kwast
Hij pakt zijn inkt, zijn papier en vult een bekertje water
niet volledig maar precies voldoende
Want hij voelt dat de zon op zijn doek nog op moet komen
Het papier is onwaarneembaar wit
En wordt met schilderstape opgehangen aan de muur
De hoeken zijn precies goed te bereiken
En het gevoel vandaag is niet met anderen te vergelijken
In zijn rechterhand, tussen wijsvinger en duim, rustend op de handpalm, ligt een penseel
en er is passie in de ruimte alsof het pauze is voor de voorstelling
Het perfect gevulde, precies voldoende bekertje water staat aan de linker kant
En net opgepakt en opengemaakt, precies op de juiste plaats,
staat de zwarte inkt met een beetje water klaargemaakt en nu volledig paraat om te beginnen
Het penseel is gereed en in de aanslag
Hij is in het water gedipt en door de inkt gesleept
En de eerste zwarte streep wordt gezet
Vanuit daar lijkt het alsof tijd stopt
Hij laat zijn penseel dansen over het doek en daar verschijnt de eerste bergtop
En vanuit deze zwarte, schone inkt, zò scherp zwart dat je je zelf er in ziet
Wordt er een gehavend landschap geschapen
Het penseel schiet van links naar rechts
Op en neer
En lijkt amper het doek te raken
Maar alle bomen en planten groeien precies op de juiste plaatsen
De zon is buiten al ruim onder maar op het doek,
een fel rode zon verschijnt
Hij kijkt
En neemt alles even in zich op
Er is een landschap tevoorschijn gekomen
Waar in hij dagen lang kan schilderen en hij bezoekt het in zijn dromen
En weet dat niemand hem daar kan storen
Het schilderij is nog steeds op de muur geplakt
En hangt daar nu op te drogen
Het penseel, de inkt en het bekertje water liggen verspreid over de vloer
De kunstenaar is bijna klaar
En is voorzichtig de laatste wolk erbij aan het tekenen
En stopt
Het proces is op
En zijn verhaal voorbij
Hij keek nog 1X naar wat hij creëerde
En is tevreden
Want meer hoeft het niet zijn
En alles zal het blijven.
Day 14: Laatste ?
Ik ben begonnen met het laatste gedicht
Maar het voelt geforceerd en ik ben niet gefocust
Er is iets dat simpelweg mist
Ik heb het harde gevoel dat, omdat dit de laatste is,
Het zogenaamd de beste moet zijn
Maar waarom zou het de laatste zijn als ik nog lang niet klaar ben
Want wat ik vond was een stem
Wat ik wou vertellen is voorbij
En wat ik heb ontwikkeld is voor altijd van mij
En daarbij dit is ook niet het einde
Ik ben 14 dagen in de huid van een dichter gekropen en ben er ondanks me eigen ongeloven er als een prachtige poëzie lover uit gekropen
En ik weet dat me dyslexie me stiekem heeft geholpen
Want ik zag geen letters dansen
Maar ik zag balansen
Tussen schrijven en spreken
Zinnen kweken, ze daarna weer opbreken, om de woorden heen en weer te laten bewegen, sommige laten vallen als regen, niet te overdreven, maar het echt menen en een verhaal zo leven geven
Ik wou mensen liever een verhaal schenken dan ze er naar te laten kijken
Niet alleen dat
Ik wou spelenderwijze
Je ervaring verreiken
En het enige dat ik wou bereiken
Was
Dat je deze 14 dagen met vreugde las.
Process:
